„Polityka” firmy

Jakiś miesiąc temu obśmiałem się niczym mrówka w ciąży, kiedy przeczytałem tekst o pewnej Afroamerykance, której nie zasmakowała kanapka u McDonalda. Tak więc zażądała zwrotu poniesionych nakładów w zawrotnej kwocie $2,50. Niestety, kasjerka z racji „polityki firmy” odmówiła zwrotu pieniędzy i zamiast tego zaproponowała drugą kanapkę. Fakt, iż petentka z drugiego podejścia zrezygnowała przesadnie mnie nie dziwi, bo zamiana pewnie nie poprawiłaby smaku. Tego, że niezadowolenie klientki zaowocuje stratami kilku tysięcy dolarów już nie przewidziałem – wkurzona klientka zdemolowała lokal, potem jak to kiedyś mówiono „dała w długą” i tyle ją widziano. Swoją drogą długo zastanawiałem się, co mogło w restauracji McD kosztować kilka tysięcy dolarów (bo przecież nie wystrój). Zdaje się, że krewka amatorka hamburgerów pieczołowicie się poznęcała nad kasami fiskalnymi…

Z tym newsem skojarzył mi się bardzo dobry film z Michaelem Douglasem, a konkretnie pewien jego pamiętny fragment…

http://www.youtube.com/watch?v=hM8qT9Xop5k

… a z powyższym fragmentem kolejna „polityka firmy” z którą można zetknąć się na co dzień w naszym pięknym kraju. Tak, uczciwie przyznaję, iż od czasu do czasu lubię zjeść „ćwierćfunciaka z serem”. Wiem, że to McSyf, że to-tamto-owamto, a tak w ogóle to pewnie puściłbym pawia jak stąd do Czikago, gdybym zobaczył, co z moją porcją wyczyniają na zapleczu. Być może, choć z drugiej strony gotów byłbym się założyć, że naprawdę nie chcielibyście wiedzieć, jak powstaje zdrowa żywność sprzedawana w marketach, co też może spotkać wasz kotlet w kilku gwiazdkowej restauracji i gratuluję optymizmu, jeżeli taką ewentualność wykluczacie. Lecz wróćmy do meritum sprawy. Od pewnego czasu owa sieć wprowadziła tzw. „menu śniadaniowe”. Frytek, kanapek ani tym podobnych świństw wtedy nie uświadczymy, za to z chęcią uszczęśliwią nas tostami, którymi pogardziłby nawet głodujący od 3 dni student (należy podkreślić iż pisze to człowiek, który lubi Royala, więc to już naprawdę musi być dno). Kanapek przed dziesiątą nie dostaniemy choćby się waliło i paliło, bo taka jest „polityka firmy”. Jako że opinie odnośnie tostów są powszechne, ciekawe, ile firma na takiej polityce zarabia, zwłaszcza że u omijających przybytki Maca szerokim łukiem kuszenie śniadaniowym menu wzbudzi co najwyżej uśmiech politowania…

I dochodzimy do ostatniego odcinka, a mianowicie poniższego artykułu…

http://deser.pl/deser/1,97052,7564920,Poprosil_o_wode_dla_ciezarnej_zony__wyrzucili_go_z.html

W dużym skrócie, samolot utknął na pasie startowym na dwie godziny, a że klimatyzacja siadła facet poprosił o wodę dla ciężarnej żony. Niestety, „polityka firmy” tego zabraniała. Jegomość był upierdliwy, więc wyproszono go z samolotu.
Stawiam orzechy przeciwko złotu, iż w tym konkretnym przypadku firma polityki bardzo pożałuje, gdyż w Stanach wymiar sprawiedliwości być może i czasami wystawia się na pośmiewisko, niemniej jednak podchodzi do tego typu spraw bardzo poważnie. Może n-tysięcy dolarów odszkodowania do czyjejś politycznej głowy trafi…

Już dawno temu się nauczyłem, że słowo „polityka” ma konotacje tylko i wyłącznie negatywne. Niemniej działania wymienione powyżej są o tyle urocze, iż prowadzone są przez firmy prywatne, a tym samym teoretycznie bardziej wyczulone na głupotę w przepisach. Rodzi się filozoficzne pytanie, czy kilka dolców albo jeden gest warty jest kruszenia kopii, które może skończyć się o wiele gorzej, niż ktokolwiek zakładał… Tak więc apeluję o chwilę zastanowienia przed następnym wygłoszeniem formułki o „polityce firmy”. Nigdy nie wiadomo, na kogo się w danym dnia trafi… :) Michael Douglas następnym razem może wyciągnąć bazookę…