Olewnik wiecznie żywy

Zerknąłem rano na Onet i podbudował mnie fakt, iż znowu widzę nazwisko „Olewnik” pośród głównych wiadomości dnia. Obawiałem się, iż z bliżej nieokreślonych powodów więcej informacji na temat tej sprawy nie będzie, ale na szczęście kryminalistyczna „Moda na sukces” na razie nie zdradza oznak spowolnienia, za to może wynieść pogrążoną w bólu siostrę Wojciecha do parlamentu RP…

Za podobny wpis na forum tegoż serwisu informacyjnego zostałbym zbluzgany od potomków komuchów, SB-ków, a może i GRU, zaś w najlepszym razie ktoś ze świętym oburzeniem oświeciłby mnie w mej niewiedzy, iż wyjaśnienie tej sprawy jest w interesie wszystkich, którzy uważają, iż służby porządkowe w Polsce toczy rak nieprawidłowości…

Otóż osobiście nie odnoszę wrażenia, żeby było to w moim interesie. Oczywiście, rozumiem ból rodziny po utracie bliskiego. Niemniej jednak już ze dwa lata temu skomentowałem pewną ciekawą wiadomość w tym temacie, o której mało kto pamięta. Otóż rodzina Olewników zamierza wystąpić do państwa o odszkodowanie. Kwoty dokładnie nie pamiętam, ale coś mi się liczba 2 w kontekście milion przypomina. W moim odczuciu, jeżeli ktoś naprawdę chcę prostować krzywdy w społeczeństwie a i przy okazji uczcić pamięć zmarłego, zakłada fundację. Mało to na przestrzeni kilku lat poszkodowanych przez wadliwe funkcjonowanie organów ścigania? Tym sposobem sprawa nie zostałaby zapomniana, a pozostałaby wiecznie żywa, o użyteczności dla innych poszkodowanych nie wspominając.

Tym czasem obserwując kolejne odsłony organizowane przez poszkodowaną rodzinę mam nieodparte wrażenie, że poza parciem na szkło i udowodnieniem, że kilogram kiełbasy krakowskiej Olewnik jest cenniejszy niż zwykłej polskiej, żadnej większej głębi tutaj nie widzę…