Dawid Gemmell

Zajrzałem na blog MajinFoxa i pod wpływem tego „zajrzenia” postanowiłem napisać co nieco o Dawidzie Gemmellu. Przeczytałem trzy Twoje recenzje, MF, i mogę rzec tylko jedno. Nie da się opisać np. Wawelu mówiąc w zasadzie wyłącznie o jednej baszcie.

Gemmell napisał ponad trzydzieści powieści. A Ty, MF, omówiłeś tylko trzy. Zrobiłeś to bardzo dobrze, ale ja pozwolę sobie uzupełnić nieco Twoje wypowiedzi na blogu, raczyłem bowiem J uznać, że mimo wydania niemal wszystkich jego powieści w Polsce, nie jest tak znany, jak na to zasługuje. A zasługuje - ustanowienie  nagrody Jego imienia (Dawid Gemmell Legend Award) o czymś w końcu świadczy. Nawiasem mówiąc, jej pierwszym nieanglojęzycznym laureatem został Andrzej Sapkowski.

http://en.wikipedia.org/wiki/David_Gemmell

Wśród kilku powieściowych cyklów Gemmella wyróżnia się Saga o Drenajach, której najciekawszym bohaterem jest legendarny rębacz-topornik, Druss zwany Kroczącą Śmiercią. Poznajemy go już w pierwszej książce napisanej przez Gemmella, noszącej tytuł „Legenda”. (Pisarz stworzył ją leżąc w szpitalu, gdzie leczył raka). MF, napisałeś w jednej z recenzji, że ciężko Ci było pogodzić się ze śmiercią jednej z ulubionych przez Ciebie postaci. W „Legendzie” mamy okazję śledzić Drussa, który na wezwanie przyjaciela idzie stanąć na murach twierdzy - i w jej obronie zginie. Tę śmierć przepowiedziano mu dawno temu, a jednak stary, sześćdziesięcioletni mężczyzna bez wahań odpowiada na zew. Przez całe życie żył wedle kilku zasad, które wyłożył mu w młodości inny wojownik.

Nigdy nie bierz przemocą kobiety i nie krzywdź dziecka. Nie kłam, nie oszukuj, nie kradnij. Takie uczynki są niegodne mężczyzny. Broń słabszych przed silniejszymi. I nigdy nie pozwól, żeby pogoń za zyskiem sprowadziła cie na ścieżkę zła.

Proste, prawda? I jakże niełatwe w realizacji.

W skład cyklu o Drenajach wchodzą też trzy powieści (ostatniej w Polsce nie wydano) o skrytobójcy Waylanderze, poprzedzające czasy Drussa o mniej wiecej sto lat. Waylander jest bezlitosnym dla wrogów, szczerym wobec przyjaciół (choć tych ma niewielu) i nieustannie stawianym przez los wobec niezwykłych wyzwań śmiertelnie skutecznym wojownikiem.

Cykl Drenai to kilka świetnie napisanych powieści i tylko one wystarczyłyby do zapewnienia autorowi jednego z najwyższych miejsc na Olimpie twórców fantasy.

A przecież Gemmel stworzył kilka innych, nie mniej fascynujących cyklów.

Trzy powieści o Wojowniku Jeruzalem, rewolwerowcu Jonie Shannowie i dwie powieści o władcy quasi celtyckiej Anglii, Utherze Pendragonie składające się na tzw. Pięcioksiąg Sipstrassi.

Dwie znakomite, osadzone w realiach starożytnej Grecji powieści o Parmenionie i Aleksandrze.

Czterotomowy cykl Rigante, którego dwie pierwsze części wydał Rebis. Ten z kolei w dwu pierwszych tomach opisuje świat celtyckiej Anglii i Rzymu, nazywanego przez autora Kamiennym Grodem. Dwa ostatnie tomy cyklu (też jeszcze w Polsce niewydane) przesuwają akcję do późnego średniowiecza w tych samych światach.

No i oczywiście dokładnie omówiony przez MF cykl o Troi, bardzo przewrotnie traktujący znane nam od czasów Homera eposy. Niby wszystko jest tam jak u starego ślepca aojdy, ale wszystko dzieje się zupełnie inaczej.

Oprócz tego Gemmel napisał jeszcze kilka niezwiązanych z tymi cyklami powieści - wszystkie doskonale skomponowane, z wartką i burzliwą akcją, pełne swoistego autorowi, cierpkiego humoru.

We wszystkich tych książkach autor udowadnia nam, że jednakowo dobrze „wychodzą” mu powieści osadzone w rzeczywistości postkatastroficznej (Jon Shannow), niemal zupełnie baśniowej (Echa Wielkiej Pieśni) i częściowo baśniowej, a częściowo historycznej (Parmenion). Autor potrafi przekonać każdego z czytelników, że opisywane przezeń wydarzenia mogły istotnie gdzieś się rozegrać.

Gemmell potrafi też tworzyć znakomite, choć niekiedy tylko w kilku zdaniach opisane, postaci bohaterów nawet trzecioplanowych. Co tam zresztą bohaterowie! Patryk zwrócił mi uwagę, że Gemmell potrafił nawet nadać charakter kupionemu przez Odyseusza na żarło dla załogi wieprzkowi!

I te znakomite, jakże nieraz pełne treści dialogi…

Bogaty zwraca się ranczer do jednego ze swoich ludzi, śmiertelnie skutecznego rewolwerowca:

- Karl, nigdy nie wchodź w drogę Jonowi Shannowowi.

- Szefie, chce mi pan powiedzieć, że on jest ode mnie szybszy?!

- Nie. Ja ci chcę tylko powiedzieć, że on cię zabije.

Gemmel oczywiście tworzy tylko w stylu high heroic fantasy i jeżeli komuś takie książki nie odpowiadają, to pewnie się nimi nie zachwyci, jak ja.

Ale… warto spróbować.