Spuśćmy trochę pary, czyli STEAM...

Kiedy ładny czas temu na horyzoncie pojawiło się owo zjawisko, warczałem i napawał mnie sceptycyzm. Zresztą chyba nie byłem w mniejszości… ;) Jednakże parę latek później, o zgrozo, posiadam na swoim koncie na owym serwisie 27 tytułów i… jestem z niego bardzo zadowolony… :) Dysponuję relatywnie szybkim łączem, więc ściągnięcie nawet 11 gigabajtów Dragon Age (tak, tak, z pakietami większości języków tyle właśnie waży) nie stanowi dużego problemu. Tak, gry są droższe i ich cena zależy od kursu euro; przeciętnie dany tytuł jest droższy o 40, 60 złotych od tego wydanego w Polsce. W istocie, nie mam w ręce pudełka, instrukcji i płytki z grą, co z jednej strony jest frustrujące (bo mam zacięcie kolekcjonerskie), z drugiej zaś… wygodne. Ląduję w Londynie, odwiedzam znajomego, loguje się na swoje konto i ściągam grę nie martwiąc się o rozmiar bagażu podręcznego… ;) No i ostatnia, najbardziej spędzająca sen obecnym przeciwnikom STEAM sen z powiek kwestia: STEAM zbankrutuje. Może tak, może nie. Ci, których trapił ów fakt zapewne nie przewidzieli nadania w zeszłym roku całkiem nowego znaczenia słowu „kryzys”, a poza tym i tak 2012, więc tak czy siak 44. Po co się martwić na zapas ;) A teraz przedstawię cztery powody, dla których uważam, że warto tam czasem zajrzeć.

1. Po prostu bym w daną grę nie zagrał. W innowacyjnego „Audiosurf”, we wgniatającego grafiką „Shattered Horizon”, w odświeżoną wersję „Monkey Island”. Tych tytułów konwencjonalnymi metodami dystrybucji się nie upoluje. Oryginalne „Trine” skończyłem pół roku wcześniej, zanim gra pojawiła się na polskim rynku.

2. Po prostu bym w daną grę nie zagrał, z racji postępu w dziedzinie sprzętu i systemów operacyjnych. Jakiś czas temu pojawiły się kolekcje kultowych gier przygodowych firmy Sierra i Lucas Arts: „Indiana Jones”, „King’s Quest”, „Space Quest” oraz „The Dig”. Nie da się ukryć, że po uruchomieniu niektórych z ww. tytułów czułem się trochę jak Ben Braddock z „Absolwenta”, gdyby przypadkiem naszła go ochota na romans z panią Robinson 20 lat później. Jednym słowem, niezapomniane wspomnienia zrewidowała rzeczywistość. Ale mogłem owe wspomnienia odświeżyć, co w innym przypadku byłoby niemożliwe.

3. Po prostu bym w daną grę nie zagrał. "Dragon Age", "Dragon Age"... Będzie wielki tytuł, będzie hit, szykujcie już sakiewki. No i był. Tylko że EA, które w temacie polonizacji zostawało kiedyś daleko w tyle, przyjęło taktykę neofity. Teraz mamy polskiego lektora i basta. Usłyszałem pana Fronczewskiego w filmiku zapowiadającym i… przeszła mi ochota na pudełko. Po prostu nie lubię lektorów. Aktorzy pokroju Seana Connery, Nicolasa Cage, Travolty i im podobnych grają w takim samym stopniu głosem, co ciałem. I kastrowanie ich wydaje mi się kardynalnym błędem. To samo tyczy się gier. Oczywiście, w przemyśle filmowym były wyjątki. „Shrek”, „Epoka Lodowcowa”, ogólnie filmy dla dzieci, ale na nich świat się nie kończy, jak odkrył 14-latek podnosząc materac w pokoju taty i mamy… Już nie wspominając o tym że polscy aktorzy po pierwsze primo, dalej zapominają, że dana kwestia nie jest wypowiadana znudzonym głosem w pubie, bo w realiach gry na głównego bohatera akurat w danej chwili lawina idzie z pełną parą i trzeba by trochę wczuć się w rolę. Po drugie, primo, tak samo jak w polskich filmach, te same nazwiska. Jeżeli nadchodzi wyprodukowana u nas superprodukcja, można w ciemno obstawiać pewne nazwiska i zazwyczaj się trafi. Kto nie wieży, niech posłucha moim zdaniem skądinąd niedocenianego (m. in. choćby za rolę Winicjusza) Bogusława Lindy:
http://www.youtube.com/watch?v=Mr3XhbFMD_Q

4. Znowu DRM. Gdybym kupił wspomnianego już „Avatara” na STEAM, trzy aktywację byłyby mi lotto. Bo tam czegoś takiego nie ma. W czasach „Bioshock” kombinowali, ale już przestali. Kupiłeś – instalujesz ile chcesz, bez stresu „ojej, zmieniłem płytę główną, a już po
aktywacjach”…

Dziękuję... :)

UPDATE:

Powyższe było moją opinią, więc wymieniłem to, co mi się podoba. Jednakże w komentarzach pojawił się głos na nie, który warto tu umieścić, bo słusznym jest.

1. "Kupując gry przez Steam, odcinam sobie możliwość odsprzedaży tytułu, o ile każdego z osobna nie rejestruję na inne konto. Kto nie wieŻy, powinien sprawdzić EULA." /zachowano pisownię oryginału/

Moja skromna uwaga jest taka, że jeżeli ktoś gotów jest zapłacić bez mała dwukrotną cenę danego produktu (ja za możliwość usłyszenia angielskiego vocalu w Dragon Age zapłaciłem w przeliczeniu na złotówki 220 złotych zamiast 120), jest kolekcjonerem i odsprzedaż jest raczej nieistotna. Niemniej jednak, wrzucamy to jako jedynkę na "nie". Celem owego bloga jest szermierka na argumenty, a nie walcowanie jedynymi słuszynymi. Tym samym zapraszam innych czytających do wymieniania dalszych negatywów... :)