"AAARGH! ME A PIRATE!"

Ponieważ temat nie schodzi z tapety, a osobiście mnie (w pewnym sensie) dotyczy, pozwolę sobie na słów kilka…
… o piractwie w czterech podpunktach krótko i na temat.
1. „You wouldn’t steal a car”. Była kiedyś taka piękna reklama z dziewoją, co zaczyna ściągać jakieś pliki, ale ostatecznie przerywa pod wpływem lektora, pytającego dramatycznym głosem, czy ukradłaby samochód albo film z wypożyczalni. Otóż ja ciągle stoję na stanowisku, iż termin „kradzież” odnosi się do rzeczy MATERIALNYCH. Zabieram coś komuś i on tego nie ma, a ja tak. Kradnąc komuś samochód pozbawiam go możliwości korzystania z luksusów jazdy. W przypadku piractwa takie zjawisko nie występuje, gdyż wykonuje się kopię cyfrową i nikt nie traci zębów ani portfela.
2. Skoro już jesteśmy przy portfelu… Uważam, że sam mogę zabrać głos w tej kwestii, bom tłumacz. Też mógłbym krzyczeć wniebogłosy, żem okradzion został, bo jakiś młodzian książkę przeze mnie przetłumaczoną w pocie czoła w PDF z sieci sobie ściągnął bezczelnie. Ale ja NIE dostaję wynagrodzenia za każdy sprzedany egzemplarz. Dostaję jednorazowo śmieszne nieraz pieniądze za umowę o dzieło i na tym sprawa się kończy. Ewentualne dalsze gratyfikacje wiążą się z ewentualnym ponownym wydaniem książki, kiedy ktoś uzna, iż moje tłumaczenie warto wznowić, zamiast dać komuś do przetłumaczenia jeszcze raz. Ale jest to co najwyżej 20% tego, com dostał pierwotnie, albo i mniej. Więc… nie obchodzi mnie, że ktoś sobie ściągnął w PDF i nie będę ronił krwawych łez, iż pośrednicy, (a jest ich kilku) gigantyczne straty ponieśli. Tak jest też w przypadku innych artystów, co wielokrotnie było przez nich poświadczane. Najwięcej tracą nie twórcy, a ich pośrednicy, a to, iż lew MGM, co robił „aaargh!” trochę schudł, jakoś mnie nie rusza, bo najwyżej panowie z Warner Bros zamiast 100 nowych odrzutowców kupią 95. Oczywiście, ci najwięksi dostają procent od dystrybucji, ale z kolei ja też nie dostanę załamania nerwowego, kiedy np. Harrison Ford (którego skądinąd darzę wielką estymą) zamiast 25 milionów dolarów dostanie 24,5).
3. Statystyki z powietrza. „Mały i miękki” skrupulatnie liczy każdą piracką kopię systemu i wlicza jego cenę rynkową do strat. Ale poza wąską grupką ludzi, którzy mają pieniądze na kupno i mimo to piracą, jeden z drugim I TAK by systemu nie kupił, bo go po prostu NIE STAĆ. Wiecie ile trzeba się nagimnastykować, żeby przekonać piracką kopię, iż jest oryginalna? A potem musi człek jeszcze uważać na każdą kolejną aktualizację, która z siłą wodospadu może ową gimnastykę zniweczyć. Czyli równie dobrze Cola-Cośtam może wliczać do strat 1,5 litrową butelkę swego produktu za każdym razem, jak ktoś zerknie na ich billboard (bill.. :) get it? :)) i rezygnując z kupna wzruszy tylko ramionami. Swoją drogą, ciągle nikt mi logicznie nie wytłumaczył, dlaczego lepiej sprzedać 10 egzemplarzy po 200 jednostek, zamiast 200 egzemplarzy po 10 jednostek, zwłaszcza przy obecnych kosztach produkcji nośnika. Ciągle uparcie uważam, że problem wyparowałby w przeciągu 24 godzin. Tylko… co wtedy zrobiliby ci wszyscy biedni urzędnicy i stróże prawa, co poprawiają sobie ściganiem tego procederu statystyki? ;)
4. Aktualność powiedzeń ludowych. Konkretnie, „Nie kupuj kota w worku”. Dlaczego do ¾ głośnych gier nie ma wersji demo? Jasne, macie recenzje w kolorowym, gładkim niczym papier toaletowy deluxe piśmie o grach komputerowych. Tylko - IMVHO - istnieją mocne podstawy do przypuszczeń, że ich punkt widzenia będzie się coraz bardziej radykalnie różnił od waszego po tym, jak szczęśliwi dopadniecie kompa z jeszcze zafoliowaną grą, a potem ją odpalicie. Wasz nastrój zacznie się pogarszać wykładniczo, ale nie bądźcie zadziwieni. Widzieliście taki zabawny obrazek, że macie reklamę owej recenzowanej gry na całą stronę w tym samym egzemplarzu czasopisma? Ja tak. Dla nielubiących przemęczać synapsy: ta reklama w dużym skrócie płaci recenzentowi. Więc nie dziwota, że chłopak/dziewoja tańczy, jak mu reklamodawca zaśpiewa. Dla odmiany piraci ciągle z uporem maniaka wypisują „Jeżeli spodobał ci się ten produkt, kup oryginał, popieraj swoich ulubionych twórców”. Ciekawe, prawda? I paradoksalnie, niejeden już artysta został wręcz WYPROMOWANY dzięki piractwie, jako "alternatywnym" kanale dystrybucji, na co też znajdzie się przykłady...

Nie pozwólcie mi się dłużej zatrzymywać…

Za spory wkład w powyższe przemyślenia odpowiada Anakha.