Zagadka: cały Londyn nawalony, a cały świat przed nimi drżał...

http://portalwiedzy.onet.pl/4869,51172,1638286,1,czasopisma.html

Cały ten artykuł można by podsumować ostatnim paragrafem.

"Żadna z tych substancji nie była zakazana w XIX-wiecznej Wielkiej Brytanii. Jak mogłyby być zakazane? Brytyjczycy dwukrotnie wkraczali na wojenną ścieżkę, by bronić kupieckiego prawa do sprzedawania Chińczykom opium w zamian za coś, co cenili sobie bardziej – herbatę. Bez względu na to, czy tonęła w narkotykach, wiktoriańska Wielka Brytania władała jedną czwartą świata, zbudowała kolej, domy i kanały ściekowe tak wysokiej jakości, że do dziś są w użytku, a do tego spłodziła wspaniałą literaturę, obrazy i muzykę. Mimo wszystko, gdyby ktoś mógł przypomnieć sobie XIX wiek, to pewnie i tak niewiele by z niego pamiętał."

A kto będzie pamiętał o XXI wieku w XXIII, jak wszystko wcześniej z hukiem nie pierd....?

Swoją drogą z herbatą to były jaja. Wielka Brytania miała Indie, ale tam herbaty (przynajmniej wtedy) hodować się nie dało, mieli ja tylko skośnoocy bracia. Ci zażyczyli sobie płacić za herbatę w srebrze, którego to Anglia nie miała. Więc herbatopije zaczęły hodować w Indiach opium i szybko wcisnęli ten towar Chińczykom, lecz kazali sobie płacić tylko w... srebrze. Tym sposobem kółeczko się zamknęło i wszyscy byli zadowoleni.

A co to ma wspólnego z poniższym postem?

Pan "psycholog". "Ach, depresję pan ma? To zapraszam na kozetkę, zaraz wytłumaczymy panu, że pana depresja wynika z tego niefortunnego wydażenia z chomikiem, kiedy miał pan pięć latek. Leki antydepresyjne chce pan? No, nie wiem..."

Każdy kogo ta tragedia dotknęła wie, że z tymi lekami jest jak z tabletkami antykoncepcyjnymi. Na jednych działają te, na drugich inne. Jednym paniom rosną wąsy, innym panom się pogarsza, wesoło jak na karuzeli z pełnym żołądkiem. A na pierwsze efekty trzeba czekać zazwyczaj jedyne... trzy miesiące. Po trzech miesiącach" "Ach, nie pomogły? To przepiszemy inne, do zobaczenia za trzy miesiące".

A temu biednemu skurw... każda minuta życia mija jak męka. "Killing me softly...", jak to śpiewała kiedyś jedna pani.

Psycholog zaciera rączki, bo wrak człowieka wraca, a za wizytkę się należy. Koncerny farmaceutyczne zacierają łapki, bo w końcu z łaski dottore lek przepisze i będą zyski...

Strzelił by sobie ten biedak bucha marychy, walnął morfinki, opium czy czego i problem z głowy...

Uzależnienie?

Ależ od alkoholu też można się uzależnić. Za darmo, całymi ciężarówkami kupując, jak stać np. właściciela żółtego szalika.

Dlaczego do diabła w XXI wieku, kiedy to podobno mamy wolność, demokrację i obronę praw człowieka, nie pozwala się człowiekowi umrzeć na to, na co ma ochotę.

I już tak dobitnie, dlaczego odbiera się mu prawo do godnego odejścia z tego świata? Człowiek to podobno istota rozumna, jeżeli stwierdzi, że jego życie straciło sens, chyba powinien mieć prawo podjąć tą decyzję. Ale nieeee.... Macie w imię humanitaryzmu obowiązek życia, wycia z bólu i srania pod siebie, jeżeli trafi się wam np. rak trzustki...

Rzygać się od tego humanitaryzmu chce...